թվիթեռս փակեցի, տեսնեմ՝ ինչքան կձգեմ։ գոտեպնդվեք, անիմաստ մտքերովս ստեղ եմ կիսվելու։
Հետևել
համ էլ գործի մասին տուֆտելը ստեղ ավելի հարմար ա։ թվիթեռում արդեն շատ վաղուց ով ասես կա, իսկ ստեղ դեռ միայն նըրդոտ դեմքեր են, իսկ գործիս տեղը նըրդերի հետ էկածս օրից ախպերություն ա։
հա, ուրեմն մեր մոտ, փաստորեն, տենց ամուր ձևավորված մշակույթ կա ենթակաների վրա ընդհանուր չատում ընդգծված մունաթ գալու։ ու տարբեր նպատակների ա ծառայում գործիքը։
տակ վոտ, ուզում եմ ջոկեմ՝ ինչ կայֆ են մարդիկ ստանում մելչնի դռամա անելուց ու ոնց հեռու մնալ էդ դրամաներից ու ինձ քաք չզգալ