վերջը հանեցի, բութ ոսկոր էր, չէր կարա վնասած լինեմ։ արագ տուն բերեցի, որ համոզվեմ՝ գոնե բերանից ա արյունը, ոչ թե կոկորդից։ ջուր խմեց, ջրամանի մեջ արյան հետք չթողեց։ նորից բերանը բացեցի, տեսնեմ՝ սեղանատամ ա փոխում։ մինչև հիմա դեմի ատամներ էր փոխել, ու արյան կաթիլ մենակ մի անգամ էի հանդիպել, երբ ինքս ժանիքը պոկեցի, որ շատ չտանջվի։ հիմա հետևում եմ, թե ոնց ա փորձում հանած ատամն ուտել, լուփի վրա ծամում-թքում ա։ ազնիվ խոսք, չեմ ջոկում՝ ոնց շաբաթը 2 անգամ վետի մոտ չեմ վազում պանիկայից։